Upper Cross Syndrome
در سندرم متقاطع فوقانی سفتی بخش فوقانی عضله ذوزنقه‌ای و گوشه‌ای در سمت پشتی با سفتی عضلات سینه‌ای بزرگ و کوچک متقاطع هستند. ضعف عضلات خم کننده عمقی گردن از سمت جلو با ضعف بخش میانی و تحتانی عضله ذوزنقه‌ای متقاطع هستند.
تغییرات وضعیتی خاصی در سندرم متقاطع فوقانی دیده‌شده است که شامل وضعیت سر به جلو، افزایش لوردوز گردنی و کایفوز پشتی، شانه‌های بالاآمده و دور شدن کتف‌ها از ستون مهره و بالدار شدن کتف‌ها می‌باشد. این تغییرات وضعیتی ثبات مفصل شانه را کاهش می‌دهد زیرا حفره دوری مفصل شانه به دلیل ضعف عضله دندانه‌ای قدامی که منجر به دور شدن، چرخیدن و بلند شدن لبه داخلی کتف (کتف بالدار) می‌گردد وضعیت عمودتری قرار می‌گیرد. از دست رفتن ثبات سبب می‌شود تا عضلات بالابرنده کتف و بخش فوقانی ذوزنقه‌ای وادار به افزایش فعال‌سازی جهت حفظ مرکزیت مفصل شانه شوند.
سندرم متقاطع فوقانی چیست؟
تعداد دیدگاه : 0
دیدگاه خود را ارسال نمایید.